Zwitserse
Witte Herder/ White Swiss Shepherd Dog
Zwitserse Witte Herder "Vivid Daydream Excellence" (Ubi) Geboren: 11-03-08 (Amarushaya von der Nordhelle X Odin Calo of the Heart of Lothian)
Op de pagina's van UBI kunt u de "studie" van deze KNGF- kanjer te volgen !!
AFLEVERING 7 Week 22 ------------
SNEEUW! Ubi ziet voor het eerste sneeuw en is meteen verkocht. Elke stap van ons laat sneeuw opwarrelen en dat is heel leuk om in te happen. Na oefenen in Enschede, de bus, de trein en langs duiven heen lopen, mag Ubi als beloning op de velden van het Rutbeek (recreatieterrein) rondrennen. Heerlijk dollen in de sneeuw en achter sneeuwballen aanrennen.... Sneeuwpoppen in de buurt zijn eerst nog raar, maar tegen de derde blaft Ubi al niet meer. Dinsdagochtend om 4 uur wordt ik wakker van gekrabbel. Ubi staat in het voorste deel van de garage en moet er nodig uit: diarree. Hij had het dus keurig opgehouden, heel knap. Maar hij had wel de deur tussen het eerste en tweede deel van de garage open weten te maken. Daar zijn we niet zo blij mee. Het normale voer wordt vervangen door biogarde en daarna biogarde met Brinta. Woensdagavond weer gewone ontlasting, donderdag weer mis. In overleg met het KNGF een bezoek gebracht aan de dierenarts. Er heerst een virus. Tabletten mee. De volgende nacht weer geluid: Ubi staat nu in de gang en heeft dus twee deuren opengemaakt! De klink omhoog zetten helpt ook niet, Ubi weet er dan ook raad mee. Hij heeft nog niet door dat hij geleidehond moet worden en geen hulphond!! Om het af te leren/ af te wennen, moet hij weer "achter het gaas": het nachthok kan worden afgesloten.Hij slaapt hier samen met Suzy, gezellig en lekker warm. Ubi is goed te pas en bij spelletjes in huis krijgt hij stukjes appel als beloning i.p.v een brokje of een stukje kaas. Zondag weer langzamerhand over op gewoon voer.
Week 23 -------------
Ubi blijft nu in de winkels keurig afliggen. Ik kan een meter of vijf bij hem weglopen en hij blijft keurig liggen tot ik weer bij hem ben. Ook dan komt hij nog niet overeind, maar wacht op het kommando. Donderdag hebben we in Enschede weer een afspraak met de consulent van het KNGF. Ubi werkt hard, hij wil veel, maar loopt soms nog te hard van stapel. De trap loopt hij keurig naar boven en naar beneden. De trein instappen gaat na een eerste aarzeling ook weer prima. De bus in en uit is een fluitje van een cent. Door de stad lopen vraagt veel van zijn concentratie. Ubi moet andere honden en de duiven negeren, hij moet luisteren naar de kommando`s, er ligt regelmatig iets lekkers op straat en dan zoeven er ook nog fietsers, scootmobielen en zwaaiende boodschappentassen langs hem heen. Ik geef het je te doen als je nog geen negen maand bent. Veel oefenen, dan gaat het straks prima. Ik moet goed opletten dat ik de route bepaal. Af en toe afslaan houdt Ubi bij de les en voorkomt dat hij zegt waar we heengaan. We krijgen op donderdag een telefoontje van het KNGF: Chraig, onze vorige opleidingshond, is geplaatst bij zijn nieuwe baas in Roermond! Weer een goede afloop, daar nemen we een gebakje op... Ubi vindt het nog steeds leuk om tijdens de boswandeling Suzy in de hakken te bijten. Dit gedrag moet er toch een beetje af en als compensatie voor de hakken nemen we nu een bal mee in een oude sok: Ubi vindt het prachtig en Suzy uiteraard ook. Zaterdagochtend is Ubi meegeweest met vijf labradors en een jackrussel genaamd Lotje. Wat een feest. Ubi probeerde vriendjes te worden met Lotje, maar die was daar niet van gediend. Een paar wandelingen verder zal Ubi wel snappen dat al zijn aandacht vergeefse moeite is.
Week 24 -------------
Tijdens de vrije wandelingen begint Ubi al aardig te snappen dat hij niet als een speer op tegemoetkomende honden of wandelaars hoeft af te stuiven. Zij komen vanzelf dichterbij! Pas stonden vier senioren-heren bij de poort van de tennisbaan. Een van hen probeerde het slot open te krijgen maar dat lukte nog niet zo hard. Ubi gaat tussen de vier mannen in staan en kijkt met alle aandacht heel rustig, naar de sleutelpogingen. Donderdag zijn we bij Diana op bezoek geweest. Heel gezellig samen naar het bos. Zillha en Ubi konden het goed met elkaar vinden. Sammy, als heer op leeftijd zag die goed bedoelde aandacht van Ubi niet zo zitten. Bij Diana in huis was het dikke pret. Wij aan de koffie met koek en Zillha en Ubi in de weer met een zachte bal. Ieder aan een kant, je zult wel begrijpen dat die bal het niet heeft overleefd en in de afvalemmer is beland. Er bestaat een CD met allerlei geluiden om honden aan te laten wennen. Ik mocht hem lenen van de buurvrouw. Ubi lag met zijn kop voor de box te luisteren. Vuurwerk, huilende baby, toete- rende vrachtwagen, scheurende brommer etc.. het deert hem allemaal niets. Nu maar hopen dat het met de jaarwisseling ook zo gaat! Zaterdag naar Hengelo (O) om te oefenen. Een keer een andere stad is wel goed voor Ubi. Hij loopt keurig door. Tot we op de markt komen. Daar ligt veel te veel lekkers op de grond... Op het station hier zijn grote brede trappen. Er gaan er twee omhoog met ruimte ertussen. Bovenaan draait de ene trap naar rechts en de andere naar links. Ubi loopt prima de twee trappen omhoog. Maar naar beneden is andere koek. Van bovenaf gezien kijkt de hond in een heel groot gat en dan willen ze de eerste keer nog weleens terugdeinzen. Dat deed Ubi dus ook, maar gelukkig maar heel even en met een stukje kaas voor zijn neus was hij zo over te halen naar beneden te lopen. Dit doen we snel nog eens.
AFLEVERING 8
Week 25 -------------
Deze week heeft Ubi geoefend met langere wandelingen in Haaksbergen. We kiezen een doel om naartoe te gaan en de eerste deze week was de VVV. Ik wilde kaarten halen en kijken naar knooppunten routes voor wandelaars. Ubi is keurig blijven liggen op de plek die ik had uitgekozen. Ik kon mooi kaarten uitzoeken, met Martijn babbelen die daar werkt en natuurlijk afrekenen. Dat was een goed begin van de week! In de loop van de week zijn we bij de dierenarts binnengewipt om Ubi te wegen, hij nadert de dertig kilo, maar ziet er goed uit. Op de route naar de dierenarts ligt de supermarkt. Ik heb een rugzak bij me en dus kunnen we na het wegen een paar boodschappen doen. Ook hier ligt Ubi keurig af als ik even moet zoeken naar de pindakaas. Je kunt rustig een meter of vijf bij hem vandaan lopen, Ubi blijft waar hij is "geparkeerd"! Wandelingen in het bos zorgen deze dagen voor extra werk: na de regen komt hier geen zonneschijn maar modder en wordt een witte hond (Ubi) zwart en wordt een zwarte hond (Suzy) er zo op het oog niet anders van.... Bij thuiskomst doet een emmer lauw water met een doek wonderen. Ubi laat gewillig zijn poten één voor één in de emmer zetten om af te spoelen. Jullie begrijpen dat vorst heel welkom is: geen poetswerk meer! Als aankomend geleidehond moet Ubi ook leren andere honden te passeren zonder aandacht aan hen te geven. In de buurt wonen Roos en Nora, twee labradors. Zij gaan keurig op de stoep liggen en zo kan ik met Ubi langs hen lopen. De afstand wordt steeds kleiner en na bijvoorbeeld vijf keer passeren loopt Ubi op een afstand van 1 meter langs hen heen. En nu maar hopen dat bij Ubi het kwartje valt: andere honden is lekkers en alleen op de baas letten. Maar hij is natuurlijk nog geen tien maand, tijd genoeg....
Week 26 en 27 Deze twee weken heeft Ubi vakantie gevierd. In verband met vuurwerk oefenen we even niet. Het risico is te groot dat er wat vervelends gebeurd. Als Ubi knallen hoort gaat hij staan en richt zijn kop richting het geluid. Nu merkt hij veel meer op dan een labrador van deze leeftijd zoals al eerder gemeld. Uit voorzorg heb ik hem Bachbloesem-druppels gegeven en Ubi is deze periode goed doorgekomen. De laatste dagen reageerde hij niet eens meer op knalgeluiden. Tijdens de nieuwjaarsnacht heeft Ubi een tijdje bij de voordeur naar buiten zitten kijken: allerlei kleuren en geluiden. Na een poosje hield hij het voor gezien en keerde hij terug naar zijn mand. Daags voor Kerst ben ik een aantal uren weggeweest om mijn moeder op te halen. Bij thuiskomst jankte Ubi alles aan elkaar, alsof ik weken was weggeweest! Bij opwinding jankt Ubi snel, waar een labrador bijna zijn staart er afdraait laat Ubi zo horen dat het toch allemaal wel spannend is... Kerstmorgen had Ubi alvast wat houtsnippers verzameld voor de Kerststal! De rand van het slaaphok had het moeten ontgelden en de poot van een oude kast was ook aan de beurt. Er ligt genoeg speelgoed voor hem, maar toch... Overigens is Ubi ook heel hulpvaardig: hij legt keurig de spuitzak van de slag- room in mijn hand. Die had hij van de radiator gepakt! Komende week gaan we met bus en trein reizen. Jullie horen hoe dat allemaal gaat in de volgende aflevering.
AFLEVERING 9
Week 28 -------------
Deze week heeft Ubi een langere busreis gemaakt. Eerst tien minuten lopen naar de bushalte, daar een tijdje wachten. Er komt van alles langs. Voetgangers met wapperende jaspanden, brommers met veel lawaai, auto`s waarvan de uitlaat aan vervanging toe is en uiteindelijk ook de bus naar Enschede. Ubi stapt stoer de bus in en wacht op kommando netjes tot de chauffeur de strippenkaart van een stempel heeft voorzien. De meeste chauffeurs stempelen niet voor de hond: dat is voor het goede doel mevrouw! Aardig toch! Halverwege de bus zijn een paar klapstoeltjes. Hier hebben we de ruimte en kan Ubi goed liggen, zonder dat medepassagiers over hem struikelen of op zijn poten gaan staan. Ubi is geen kleine labrador die je zo even onder de bank kunt schuiven.... Tijdens de rit is Ubi de eerste minuten een beetje onrustig, maar dat gaat snel over. De hele weg bewegen zijn oren, hij pikt alle geluiden op! Op het stationsplein stevent Ubi zo op de trap af, die lopen we nu niet, we nemen de zij-ingang. De trein in en uit is voor Ubi een peuleschil. Hij loopt de treden net zo rustig omhoog en omlaag en maakt geen verschil tussen brede en smalle treden. Hardstikke mooi. Ubi wil ook wel een stukje door de trein lopen, ene ingang in, volgende ingang uit en bijna had hij zijn kop in een tas gestoken. Daar zal wel iets lekkers ingezeten hebben. De busreis terug verloopt prima. Ubi ligt rustig aan mijn voeten, ook als er mensen langs hem heenlopen. Thuisgekomen ploft Ubi midden in de kamer neer, moe na deze reis met allemaal nieuwe indrukken. Eind van de middag naar het bos, heerlijk rennen, een beetje snuffelen en de baasjes opzoeken die zich weer eens hebben verstopt....
Week 29 -------------
Deze week reizen we opnieuw met de bus naar Enschede. We hebben een afspraak met de konsulente van het KNGF. We wachten weer bij de bushalte. Er ligt behoorlijk wat sneeuw en de straten zijn vies. Ik zat op een bankje in het bushokje en Ubi zat keurig naast mij. Opeens krijg ik van Ubi een poot op mijn knie en hij kijkt me met een scheef gehouden koppie aan. Dan moet ik wel even lachen, maar dat houdt op als ik naar mijn knie kijk:modder...en de broek was vanmorgen toch echt schoon. De konsulente is tevreden. De trein in en uitstappen gaat prima. In de stad loopt hij veel zelfverzekerder dan de vorige keer. Afliggen in de winkel gaat bijna goed. Ubi wil nog iets te snel overeind komen als hij ziet dat ik zijn riem wil pakken ( die ligt naast hem ). Hij moet het kommando - vrij - afwachten. Het passeren van andere honden blijft nog lastig voor Ubi, ook daar werken we aan verder. De trap voor het station loopt hij heel rustig op en af. Ik kan de lijn met een boogje laten hangen, heel mooi. In het vorige verslag heb ik geschreven dat Ubi zo opgewonden is als ik na een paar uur weer thuiskom. We oefenen nu dat wanneer ik binnenkom, ongeacht hoelang ik ben weggeweest, ik Ubi de eerste minuten negeer. Het moet voor hem gewoon worden dat ik er af en toe niet ben en dat er dan helemaal niets aan de hand is!! Zo oefenen we ook in kleine stapjes het vasthouden van zijn kop met de bedoeling dat we straks b.v. zijn tanden kunnen bekijken door ook zijn lippen te kunnen optillen. Nu Ubi wat langer achtereen vrij mag lopen gaat hij op woensdag mee met Suzy en Jessie. Jessie is het jachttrainingsmaatje van Suzy. De baas van Jessie is Lies en samen met de drie honden lopen we een ronde om een grote rekreatieplas. We komen van alles tegen: eenden, honden, fietsers en hardlopers. Ubi gedraagt zich keurig.De honden worden enthousiast begroet en de rest laat hij met rust. Heel knap voor zijn leeftijd! Ubi moet straks als geleidehond ook zijn werk kunnen doen als het donker is. Daarom neem ik hem s'avonds mee en ook daar waar weinig lantaarns staan De eerste keren merk je dat hij sneller reageert op geluid en de oren bewegen kontinu. Na een aantal avondwandelingen merk je steeds minder verschil tussen lopen met daglicht en in het donker. De weg naar huis wil Ubi soms in hoog tempo afleggen. Om te voorkomen dat hij hard gaat trekken laat ik de lijn ( deze is dubbel ) voor zijn voorpoten hangen. Bij trekken tikt de lijn dan tegen zijn poten en dat vindt Ubi vervelend, hij gaat dan vanzelf langzamer lopen.
Week 30 -------------
We hadden al gezegd dat Ubi ook wel hulphond zou kunnen worden. Deze week trok hij de veters van mijn schoenen los! Het moet niet gekker worden... We zoeken de stad weer op en oefenen met de lift, het af blijven liggen en het midden tussen de duiven zitten op het marktplein. Dat laatste gaat al aardig goed. Na een boswandeling zit Ubi een kwartiertje alleen achter ( waar hij ook de nacht is ). Als ik hem ophaal heeft hij zich uitgeleefd op een aantal kranten en een canvaszak die ik gebruik bij het werken met speksteen. Alles aan flarden! Hij schiet zijn nachthok in en komt er ook niet meer uit. Als de zooi is opgeruimd laat ik hem nog een poosje achter. Ubi vindt het niet leuk dat hij genegeerd wordt. Als hij uiteindelijk aandacht krijgt weet hij niet wat hij van gekkigheid moet doen. Aan het eind van de week reizen we naar Hengelo, oefenen in een andere stad. Hier gaan we de warenmarkt over en dat begint al beter te gaan, Ubi doet niet meer zoveel moeite om iets van de grond te pakken. We gaan nu tweemaal in de week op stap met de setter Beauty. Ubi en zij zijn wel aan elkaar gewaagd en Beauty laat zich niet op de kop zitten. Is Ubi te opdringerig dan krijgt hij van haar een flinke snauw. Het grootste deel van de wandeling rennen ze samen op en waar de een snuffelt, moet ook de ander even ruiken. Het negeren van Ubi als wij binnenkomen begint vrucht af te werpen: hij reageeert al een stuk rustiger.
Terug naar afscheid pups 2008.
|