Zwitserse
Witte Herder/ White Swiss Shepherd Dog
Zwitserse Witte Herder "Vivid Daydream Excellence" (Ubi) Geboren: 11-03-08 (Amarushaya von der Nordhelle X Odin Calo of the Heart of Lothian)
Op de pagina's van UBI kunt u de "studie" van deze KNGF- kanjer te volgen !!
AFLEVERING 10
Week 31 ------------
Het gaat heel goed met Ubi. Bij tijd en wijle lekker ondeugend en eigenwijs, maar dat is meestal wel leuk en soms een beetje lastig. Zo heeft Ubi de neiging om in het bos op elke hond af te rennen die hij ziet. Het maakt niet uit op welke afstand. Dan moet ik donders snel zijn met het kommando -nee- anders is Ubi al opweg. Maakt die andere hond geen aanstalte om met hem te spelen dan begint hij als het ware te keffen en heeft dan ook geen zin om bij mij te komen. Ubi loopt met steeds meer zelfvertrouwen in het donker! Volgens het bewegingsschema mag Ubi nu steeds langere wandelingen maken en dat is heerlijk. Suzy loopt ondanks haar ruime tien jaar nog heel makkelijk en samen met Ubi is ze ook nog wel in voor een stoei- partijtje. Natuurlijk verstoppen we ons nog regelmatig en Ubi rent op en neer om ons op te zoeken. Ondertussen kan Suzy lekker snuffelen, dit spelletje is aan haar niet meer besteed. Het passeren van andere honden blijft nog een lastige taak voor Ubi.
Week 32 -------------
Aan het begin van de week hebben we kater Berend weer eens opgezocht. Ubi begroet hem met zwaaiende staart en krijgt als dank een tik met de katerpoot. Dan niet denkt Ubi en loopt verder de kamer door naar de box met baby Dirk. Als Berend langs komt wandelen doet Ubi nog een poging om kontakt te maken. Ook dit levert een tik over zijn neus op. Ubi blijft een beetje be- dremmeld staan en Berend blaast de aftocht naar de keuken. Gelukkig gaat Ubi niet achter de kat aan. Hij weet nu wat een kat is en daar laten we het voorlopig bij. Ubi vindt het leuk om winkels in te gaan en soms lopen we expres de ingang voorbij. Hij moet leren dat we niet altijd naar binnen gaan. Soms doen zich komische situaties voor zoals deze: Ubi lag keurig af terwijl ik een paar meter verder bij de kassa op mijn beurt wacht. Ik houd Ubi in de gaten. Ineens stapt een grote, al wat oudere heer op Ubi af. Hij gaat voor Ubi staan, buigt zich over hem heen en zegt: wat ben jij een mooi hond. Ubi' s staart gaat heen en weer. Opnieuw spreekt deze man Ubi toe: echt, wat ben je toch prachtig. En ik maar in mijzelf mompelen: blijf liggen alsjeblieft Ubi.... En ... hij blijft liggen, reuze knap van hem!!! Na nog een blik op Ubi geworpen te hebben loopt deze mijnheer weg en ik heb Ubi natuurlijk beloond. Een vriend van mij zei over Ubi: hij is veel te mooi om geleidehond te worden, iedereen wil hem aaien. Daar zit wat in want waar ik ook met Ubi kom, altijd is de eerste reaktie: wat een mooie hond.
Week 33 ------------
Eerder schreef ik al over de neiging van Ubi om in het bos op andere honden af te stormen. Dat was nu weer het geval. Hij wilde zelfs niet terugkomen en tegen alle principes in moest ik hem op gaan halen. Dus Ubi aangelijnd, niets gezegd en naar de auto gelopen. Klep omhoog, Ubi erin en naar huis. Nog steeds niets tegen Ubi gezegd. De volgende boswandeling reageerde Ubi goed op het kommando -nee- en na even snuffelen bij een andere hond kwam hij uit zichzelf bij ons terug! Kwartje gevallen?? Negeren lijkt bij Ubi te helpen, dat vind hij vreselijk. Deze week zijn we ook weer naar Enschede geweest om te oefenen op het station. De trap gaat prima en ik kan de lijn losjes laten hangen. Het in- en uitstappen gaat geweldig. Ubi doet dit zo rustig, mooi om te zien. In de stad is het aardig druk. Ubi loopt tussen de winkelende mensen door alsof hij dit dagelijks doet. Op de warenmarkt is het net een potje met pieren: Ubi geeft geen krimp en loopt keurig door. Hier en daar ligt iets lekkers op de grond en dan kost het nog wel wat overredingskracht om Ubi te laten weten dat dit niet voor hem daar ligt. Af en toe laat ik hem even zitten om alles in zich op te nemen. Er komt zoveel voorbij. Na deze oefeningen is Ubi moe en ligt hij opweg naar huis lekker te slapen, welverdiend zou ik zeggen!! ***************************************************************************** AFLEVERING 11 ( 16 februari - 8 maart )
Week 34 -------------
Deze week zijn er heel wat dagen met regenachtig weer. Dus emmer met borstel en doek houden we dan bij de hand om te zorgen dat Ubi weer wit wordt! Een van de oefenrondes in de buurt gaat richting dierenarts, zodat Ubi op de weegschaal kan: hij weegt nu 31,1 kg. Een andere ronde heeft als bestemming de carnavalsoptocht met gruwelijk veel herrie. Ubi lijkt het allemaal niet uit te maken, hij gaat zitten en laat al die zotten aan zich voorbijtrekken. De apporteerspelletjes in huis zijn nog steeds favoriet bij Ubi. Hij blijft zoeken, ook al worden de plekken waar ik de dummy verstop steeds moeilijker. Het lopen in het donker gaat nu zo goed, dat ik geen verschil meer merk met overdag! Ook het opzoeken van nieuwe stukken straat is voor Ubi al heel normaal geworden.
Week 35 -------------
Deze week zijn we samen met de bus naar Enschede gereisd, vervolgens met de trein naar Hengelo gespoord en vandaar met de bus weer naar Haaksbergen. Ubi vindt het prachtig! Het enige probleem voor mij is om hem zo af te leggen dat niemand er last van heeft: Ubi is immers geen kleintje. Deze oefening is heel spannend voor Ubi, na thuiskomst heeft hij uren liggen slapen. Ubi en Suzy slapen in onze werkplaats onder de werkbank en deze plek kun je afsluiten. Ik dacht dat Ubi die afsluiting niet meer nodig had, maar dat was niet zo. De volgende ochtend zag ik dat hij aan een kastje had zitten bijten.... Er nog niet aan toe dus. In het bos komen we mensen tegen met twee witte herderteven. Dikke pret dus. Na even praten lopen wij door en Ubi komt keurig achter ons aan. Ubi heeft ook gezwommen! Hij holde achter eenden aan, die vluchten het water in en Ubi er achteraan. Na anderhalve meter werd het al diep, dus moest Ubi wel zwemmen en dat deed hij heel keurig, niks geen gekrabbel! Hij schudt zich uit en loopt verder alsof dit dageljks werk is.
Week 36 -------------
V&D in Enschede heeft meerdere verdiepingen. Midden in het gebouw is er ruimte uitgespaard voor de roltrappen. Om deze gaten heen zijn glazen afscheidingen geplaatst, zodat je in een gat kijkt en bijvoorbeeld twee verdiepingen lager de mensen ziet winkelen. Voor de meeste honden is het eng om dichtbij het glas te staan en naar beneden te kijken. Ubi had daar de eerste keren ook last van, maar nu loopt hij zo naar de glazen wand. ( mij trekt het nog weleens door de benen als ik er dichtbij sta en naar beneden kijk...) We hebben ook weer bezoek gehad van het KNGF. Over het algemeen gaat het met Ubi goed. Het passeren van honden blijft nog lastig en de bedoeling is om meer met mijn stem te gaan werken en niet alleen met voertjes. We doen ons best. Ook al regent het, we gaan naar het bos voor de vrije wandeling. Ubi maakt het niet uit , al die nattigheid en gooit de turbo erop: met een denderende vaart rent hij gelijk op met een aantal pony's, zij in het weiland, Ubi over het modderige pad..........! Zwart was hij, echt zwart. En nu maar hopen dat deze race eenmalige was, want het is niet de bedoeling dat hij met paarden meerent. We vervelen ons geen moment met Ubi! Langzamerhand komen de spannende dagen er aan. 18 Maart is niet alleen de medische keuring, maar loopt hij s'morgens ook zijn examen. Er wordt dan gekeken of hij het in zich heeft om straks de basisopleiding te gaan doen. Wordt vervolgd.
|